Meensel Blues " is ontstaan in 2003 aan de toog van "Meensel Kermis", waar enkele blues liefhebbers het plan opvatten om een blues festival te organiseren. Bij de eerste editie stonden er 2 groepen op het podium (The T-Bones & Howlin' Bill). De eerste editie was een schot in de roos en sindsdien kon Meensel Blues steeds uitpakken met een mooi gevuld programma, waarbij gemiddeld 4 groepen optreden. Ook buitenlandse acts stonden op het podium: Rob Orlemans (NL), Kelly Rucker (USA), Miss Candye Kane (USA), Tim Lothar (DK) , Blackberry & Mr. Boohoo (FR) en Big Daddy Wilson (USA). 2016: "Meensel Blues" wordt “Hageland Blues & Roots” en verhuist naar de GC Roos te Glabbeek. Dit jaar is na Neris, Bries & Beer, Tje Give’em Hell Boys’ The Blue Chevys en Blues Karloff, Roland Tchakounte de afsluiter van het festival.

Roland Tchakounté is een blues gitarist afkomstig uit West-Kameroen, maar woont al geruime tijd in Parijs. Zijn verblijf in Parijs werkte creatief, want in 1999 debuteert hij met “Bred Bough Shuga Blues” uit, gevolgd door een akoestisch album ‘Abango’ (2005). Het was een album met doorleefde, hoekige blues. Hier werkt hij voor het eerst samen met de (meester slide en dobro) gitarist Mike Ravassat.

De internationale prijzen vlogen hem intussen om de oren: hij eindigde in 2007 tweede in een prestigieuze blues wedstrijd in de States en tijdens Cognac Blues Passions kaapte hij de eerste plaats weg. In 2005 was hij de éérste ‘Franse’ artiest geweest op het Chicago Blues Festival.

De live reputatie van Roland is bij iedere muziekliefhebber bekend. Wetende dat hij in Glabbeek zou optreden, maakten we met hem een afspraak om hem enkele vragen te kunnen stellen.  Het vinden van een rustige plaats of hoek om dit te doen was, gezien alle lokalen afgesloten waren, probleem nr. 1. In welke taal alles doen, probleem nr. 2. Alles voorbereid en uitgeschreven in het Engels zou, op vraag van Tchakounte, Frans moeten zijn, no probleem, ça va…! Foto’s en video opnames: probleem nr. 3. Geen geschikte lens voor in de kleine hoek waar we gaan interviewen voorzien, foto’s te kunnen maken. En, wat bleek achteraf, wel video beelden, maar géén klank omdat de micro niet op stond. We hadden het geluk dat Tchakounte geen bamiléké, de taal van zijn moeder, wou spreken…  

Bonjour Mr. Roland Tchakounte, bienvenu en Glabbeek. Welcome! Bedankt dat je tijd voor ons wou vrijmaken. Hoe voelt het (voor iemand die in Parijs woont) om vandaag in België te moeten optreden, na de terreur aanslagen die plaats vonden in Brussel, in de voorbije weken?

Ik ben persoonlijk erg aangedaan geweest. Ik voelde me heel erg betrokken met de situatie. Deze aanslagen hebben doden als gevolg en veroorzaken verschrikkelijke toestanden. Vooral op menselijk vlak. Ik hou heel veel van België en ben iedere keer gelukkig als ik hier op treed. België is een land dat me erg genegen is. Op zich ben ik niet bang om op plaatsen te komen, waar er veel mensen zijn. Het doel van terroristen is mensen bang te maken. De angst op zich, zal echter hun plannen niet doen veranderen. Hebben we al dan niet angst, ze zullen alsnog doen wat ze van plan zijn te willen doen. M.a.w. neen ik heb geen angst. 

Mr. Tchakounte, ik durf stellen dat de roots van alle muziek in Afrika moeten gezocht worden. Je bent geboren en groeide op in Cameroen. Ben je gezien je afkomst muzikant willen worden? Ben je opgegroeid in een muzikale omgeving?

Ik ben muzikant willen worden, omdat ik al vanaf toen ik kind was, erg geboeid ben door muziek. Ja, ik ben in een muzikale omgeving opgegroeid. Mijn ouders waren geen muzikanten, maar hielden heel veel van muziek. Thuis was er altijd veel muziek. Dat ik muzikant wou worden, dat was een natuurlijke zaak. Muziek is altijd heel belangrijk voor me geweest. 

Wanneer wist je dat je een professioneel muzikant wou worden? Hoe begon alles? Waarom wou je guitarist worden?

Als je in Afrika geboren bent, is het niet gemakkelijk om een professioneel muzikant te worden. Musiceren als job is in Afrika niet van zelfsprekend. Ik besloot om Afrika te verlaten en om naar Europa te gaan. Ik ben naar Frankrijk getrokken en mijn droom was om muzikant te worden. Dat kon alleen als ik ergens was, waar er nog muzikanten en bands waren. Ik moest de mogelijkheid hebben om professioneel aan nummers te kunnen werken en met muziek bezig te zijn.

Hoe zou je zelf je stijl omschrijven?

(Heel zelfzeker) Mijn stijl is  blues.
Afrikaanse blues?
Neen, het is blues die beïnvloed is door Afrika. De Amerikaanse blues heeft zijn oorsprong in Afrika. Amerikaanse blues muzikanten komen voor de roots naar Afrika, om er met Afrikaanse muzikanten te praten en hun muziek te ontdekken. Ik doe het omgekeerde. Ik ben van Afrika naar hier gekomen en wil in Amerika nog meer van de originele Amerikaanse blues muziek leren kennen. Zo kan je de stijl Tchakounte omschrijven: blues die beïnvloed is door Afrika .

Je bent naar Frankrijk verhuisd en je hebt je eerste album uitgebracht in 1999 ("Bred Bouh Shuga Blues"). Wat zegt de titel?

De titel van het eerste album legt een link met mijn jeugd. “Bred Bouh Shuga Blues” beschrijft hoe het was, om als kind in Afrika te leven. Als kind was het een leven van lijden. Mijn ouders die ons moesten voeden, hadden niet veel om aan ons te geven. Er was geen soep zoals de kinderen die hier kennen. Er was water, met daarin suiker. Er was geen rijst om in de soep te doen, maar stukjes brood en suiker. Dat was de soep die we als kind kregen. Vetaald: “brood en suiker blues”...
Hoe belangrijk was dat album voor jou?
Heel belangrijk. Het album had ik nodig om te verdedigen, wat ik graag wou doen. Het moest bewijzen, dat ik een project had, dat ik muzikant wou worden.
Hoe waren de reacties?
Van de omgeving en van andere artiesten: heel positief. Veel mensen begrepen wat ik wou doen en dat ik een open artiest was. Ik heb me positief opgesteld en dat heeft me geholpen om verder te gaan en toch betrokken te blijven met wat rond me gebeurde.

Waarom ben je blues muzikant willen worden en heb je niet gekozen voor soul of een ander genre?

Waarom ik voor de blues heb gekozen? Omdat dat samen hangt met mijn verhaal, mijn leven. Omdat dat samen hangt met mijn jeugd. Mijn jeugd was moeilijk en mijn social verleden heel triest. Blues muziek laat me toe om dat te verwoorden. Blues is zingen over het leven. Over de trieste, maar ook over de gelukkige dingen.

Je recente album “Nguémé & Smiling Blues” kwam uit in 2015. Zelfde vraag: wat betekent de titel. Waarom die keuze?

“Nguémé & Smiling Blues” is een album dat gaat over de zwakten en de sterkten van het leven in Afrika. “Nguémé” betekent in Afrika “lijden”. Lijden en lachen, blij zijn.
Hetzelde thema als in je debuut album?
Dat klopt. Je kan lijden, maar je moet ook kunnen lachen. Ik meng beide begrippen. Het resultaat is positief.
Is het album de link tussen de blues en Afrika?
Exactement! De link tussen de gelukkige wereld en de trieste wereld. Inderdaad, over het lijden in de wereld.
Meer specifiek? (Ik noem hier enkele titels)
Het nummer “Melena” gaat over lijden, miserie. Meer algemeen: het probleem van je plaats vinden in de maatschappij.  “Nju Bwoh Man” over hoe mooi het leven is…
En de reacties?
Ik heb geprobeerd om een eerlijk album te maken. Ik denk dat de mensen deze oprechtheid voelen en begrijpen. De reacties en de recensies waren heel positief.

Denk je dat de luisteraar je begrijpt, moet begrijpen? Of is dit niet belangrijk?

Ik denk van wel, dat ze me begrijpen. Als ik optreed, dan voel ik aan de reacties van wel. Ik tourde in Azië en was in China. Daar begrijpen ze mijn woorden niet, maar ze reageerden heel emotioneel en erg betrokken. Ik denk dat ze zich kunnen inbeelden waar het over gaat. Muziek is heel universeel.

Ben je bezorgd over wat er in de wereld en rondom je gebeurd?

Ja, heel erg. Ik voel me als Afrikaan, want daar ben ik geboren, een beetje de ambassadeur van mijn land. Geld hebben we in Afrika nodig, maar het maakt ook veel kapot. Zeker in mijn land. Wij muzikanten hebben de plicht dingen te melden. Er over te zingen.          

Je krijgt nu gratis promotie tijd: geef ons drie reden, waarom we het album moeten kopen?

OK! Ten eerste, omdat het een album is dat gecomponeerd is door een humanist, die van de wereld houdt. Ten tweede, omdat het een blues album is met universele onderwerpen, als de liefde tussen de mensen. En ten derde omdat het blues muziek is. Blues muziek is voor iedereen belangrijk!

Heb je nog muzikale dromen, dingen die je zou willen doen?

Ja, ik zou met iemand willen spelen als Taj Mahal… of Buddy Guy… Ik ontmoette Guy in 2005 tijdens het Chicago Blues Fest. Ik zou met Buddy Guy in Amerika eens willen jammen…
En buiten muziek?
Ik ben heel sportief. In mijn vrije tijd, boks ik…

Wat zijn je plannen voor de nabije toekomst?

Ik ben bezig met de voorbereiding van een Afrikaans project. Ik wil ginds gaan touren en ik wil er een boodschap brengen van tederheid en vriendschap… Dat heeft het volk ginds nodig.

Over de set list van vanavond. Wat mogen we straks verwachten?

Vanavond zal het een mix worden van Afrikaanse sounds, Chicago blues en Mississippi blues.
De band?
De band is dezelfde band die te horen is op mijn laatste album. Ze hebben al met Eric Bibb samen gewerkt.

Mr. Chakounte, dat waren mijn vragen. Bedankt voor je verhaal en bedankt voor je muziek!

Eric Schuurmans